Mijn handschrift is vaak wat slordig, dat krijg je als journalist. Langzaam en netjes schrijven leer je af. Snelheid is alles.
Voor mijn kleine expositie 'Vos iz geblibn' tijdens het Jiddisch Festival Leeuwarden in Tresoar, vroeg vormgever Marcel Westra mij om de dichtregels waarop mijn foto's zijn geïnspireerd. Handgeschreven…
In mijn vorige blog liet ik al zien hoe ik had geoefenend. Het had bijna iets van strafwerk. Maar als je zo'n zinnetje toevoegt aan een foto, vormgegeven als een polaroid, dan krijg je dit.
Alsof je snel een zinnetje onder het beeld hebt gezet om niet te vergeten. Ter herinnering. En dat is precies waar het festival dit keer om draait: melancholie, weemoed, wat is gebleven (vos iz geblibn).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten